De ongeschreven regels bij padel die niemand je vertelt
Je hebt de padelregels onder de knie, kent het verschil tussen een bandeja en een vibora, en je speelt wekelijks je partijtjes. Maar ergens knaagt het: waarom word je nooit gevraagd voor die vrijdagavondwedstrijdjes van het vaste clubgroepje? Grote kans dat het niet ligt aan je techniek, maar aan je gedrag. Want wie echt mee wil draaien, kent niet alleen het spel. Die snapt ook de regels die níemand je hardop vertelt.
Te goed zijn voor de opwarming? doe normaal
De opwarming is niet bedoeld om je spieren te showen, maar om samen op te starten. Wie denkt dat hij dat niet nodig heeft, wekt irritatie. Zeker als je pas komt aanlopen als de rest al een kwartier staat te tikken. Op tijd zijn, meedoen en ook een paar ballen naar je maat slaan in plaats van alleen voor jezelf: het zijn kleine dingen. Maar een speler die alleen op zijn eigen ritme werkt, bakt weinig van de teamdynamiek op een padelbaan. Reden genoeg om padel samen te spelen.
Ballen rapen is geen keuze, het is fatsoen
Niets zo frustrerend als een perfect opgebouwde rally die strandt omdat er een verdwaalde bal in de weg ligt. Nog erger: als blijkt dat degene die net zijn servicegame verloor die bal allang had kunnen oprapen. Ballen rapen is geen taak voor het 'lager niveau'. Het hoort erbij, net als je racket vasthouden. En ja, ook als je aan het net staat. Het is simpel: wie ballen negeert, wordt zelf ook genegeerd.
Geef je maat de ruimte
Natuurlijk, je bedoelt het goed. Maar na de derde keer “Ja maar als je die vroeg pakt dan…” is de lol er snel af. Coaching tijdens een gezellige match is zelden welkom, tenzij je op een toernooi speelt waar iedereen erom vraagt. Laat elkaar fouten maken zonder commentaar met bijsmaken. Geen oogrollen, geen zuchten, geen sarcastisch geklap. Wie sportief is, zorgt dat zijn medespeler zijn vertrouwen houdt, ook na de zesde misser op rij.
Respect voor je tegenstanders gaat verder dan een high-five
Een nette high-five na een mooie rally is prima. Maar denk ook aan wat je doet als die bal de rand van het net nét over je kant laat rollen. Een simpel handgebaar of een klein knikje naar de tegenstander doet meer dan een luid “Gelukje!”. Grijnzen terwijl iemand uitglijdt of demonstratief niet terugserveren na een lucky bal is de kortste weg naar een slechte naam op de club. Kijken naar je gedrag in dit soort momentjes zegt meer over je niveau dan je ranking.
Verlies als een volwassene, win alsof je het gewend bent
Gejuich na dat ene punt waar je eindelijk die smash er wel in kreeg? Prima. Maar bij elke bal de longen uit je lijf schreeuwen alsof je net Wimbledon hebt gewonnen? Niet nodig. Het toont weinig klasse. Als het even tegenzit: geen smoesjes, geen gebluf om de verloren punten te vergoelijken. Gewoon even handjes geven, lachen, en terug naar de baseline. Wie zijn verlies accepteert als een mens, wint respect. Altijd.
Kleding, gedrag en hoe je je presenteert
Je hoeft geen stylist in te huren, maar een verwassen voetbalshirt van vijf seizoenen oud? Daar zit een grens. Weten hoe je overkomt, hoort bij volwassen padel. Niet alleen qua outfit, maar ook in hoe je omgaat met spullen. Tik je racket niet tegen het hek, laat je ballen niet rondslingeren, en gebruik deo. Ja, echt. Niemand onthoudt je backhand, maar iedereen onthoudt die zweetwalm in de glazen bak.
De ervaren speler laat zich juist zien bij nieuwe gezichten
Je kunt nog zo technisch sterk zijn, maar als je alleen maar speelt met je vaste clubje, ben je voor niemand een voorbeeld. Overigens is het slim om lid te worden, dan kun je besparen op je vaste lasten in plaats van iedere keer te betalen voor de huur van een padelbaan. Ervaren spelers maken de club sterker door nieuwe gezichten op te nemen, niet door ze te negeren. Koppelen aan onbekenden, een grapje maken voor de wedstrijd, of even checken of iemand nog een maat zoekt. Dat zijn de dingen waarover gepraat wordt. En waar de sfeer van een club van opknapt.